Ups en downs
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
04 April 2017 | Canada, Toronto
Lieve allemaal,
Om maar met het slechte nieuws te beginnen, deze maand was een maand met vele ups maar ook zeker enkele downs. De afgelopen twee weken waren de slechtste twee weken die ik hier heb gehad en afgelopen week had ik echt mijn dieptepunt. Het liefst had ik mijn koffers gepakt en was ik per direct naar huis gegaan. Ik wil niet teveel op de details ingaan, maar hier in huis is de situatie veranderd (vanwege privacy redenen vertel ik hier liever niks over) en thuis in Nederland is er van alles gebeurd. Ik kon er niet zijn voor mijn moeder en zus (zij hadden het erg moeilijk) en ik kon hier in huis mijn eigen gang niet meer gaan, waardoor het mij allemaal teveel werd. Ik kon de hele dag wel janken en had het liefst het vliegtuig terug naar Nederland gepakt. Alles werd mij gewoon een beetje teveel. Het gemis van m’n familie en vriendinnetjes thuis, er achter komen wie je echte vrienden zijn, overlijden van mama’s lieve nicht Jeanette, mama die het heel moeilijk heeft (vele lieven mensen overleden in zeer korte tijd), m’n zus en neefjes die mij missen, ik die mijn eigen gang hier in huis niet meer kon gaan. Alles bij elkaar werd mij gewoon te veel. Mijn dieptepunt hier... Maar gelukkig heb ik mijzelf weer een beetje kunnen herpakken dankzij de lieve woorden van m’n mamsie, sestra, zwager en m’n lieve vriendinnetjes in Nederland en hier in Canada. Jullie beseffen het misschien niet, maar een lief kaartje (wat jullie geregeld sturen) en een WhatsApp berichtje doen mij zoveel goed! Het zijn misschien maar kleine dingetjes, maar dit is voor mij wel een teken dat sommige mensen nog wel aan mij denken. Ondanks dat ik zover weg ben.
Maar om niet te lang in deze negatieve vibe te blijven hangen, zal ik jullie gaan vertellen wat voor leuke dingen ik de afgelopen maand allemaal weer mee heb mogen maken.
Op zaterdag 11 maart en zondag 12 maart ben ik samen met drie Duitse vriendinnen (Vera, Charlotte en Denise) naar het Algonquin Park geweest. Dit is een enorm groot Provinciaal Park hier in Ontario. We hadden misschien niet helemaal het goede weekend uitgekozen, want het was gemiddeld zo’n -26 graden (en dan is dat nog niet eens de gevoelstemperatuur). M’n haren, wimpers en sjaal waren zondagochtend tijdens een wandeling gewoon bevroren. Nog nooit heb ik het zo koud gehad in m’n leven. 5 seconden m’n handschoenen uit gehad om een foto te maken en m’n handen deden zo enorm veel pijn. Niet te beschrijven. Het duurde ook een hele poos voordat ze niet meer zeer deden en ik ze weer gewoon kon bewegen. Sonia en Shawn verklaarden ons ook voor gek dat wij met dit weer daarheen gingen. Normaal gesproken gaan Canadezen niet in de winter naar Algonquin Park. Simpelweg omdat het gewoon te koud is. Maar ja, wij zijn geen Canadezen, maar gekke Europeanen :P Ondanks dat het zo vreselijk koud was, hebben we een super weekend gehad. Het is zo ontzettend mooi daar! We hebben gewoon kunnen lopen op een bevroren meer! Enorm bijzonder. Iets wat niet iedereen kan zeggen dat hij/zij in zijn of haar leven heeft gedaan. Ook hebben we op de snelweg gelopen. Omdat het erg rustig was op de weg (tjah, niet iedereen is zo gek als ons en gaat met dit weer erop uit), konden wij mooi even poseren midden op de snelweg. Iets wat ik ook weer kan afstrepen m’n bucket list :P
Het weekend erop ben ik met het gezin naar een Maple Syrup Festival in Mountsberg geweest. Maple syrup is een traditionele Canadese stroop. Het wordt gekweekt hier in Ontario en dit was voor mij natuurlijk heel bijzonder om dit met eigen ogen te zien hoe dit gemaakt wordt. Er wordt een soort van spijkerachtig iets in de boom geslagen waar het sap vanuit de boom dan uit kan druppelen en in een emmer terecht komt. Het hele bos zat vol met deze witte emmers met een blauwe deksel. En om 1 liter stroop te maken, heb je 400 liter (!!) van dat sap nodig. Dus een heel karwei. Deze dag was een hele ervaring voor mij en heb weer iets typisch Canadees geleerd en geproefd uiteraard!
Hier thuis hadden we in maart twee verjaardagen. Cole die 11 werd en Shawn die Abraham zag. En omdat ik natuurlijk onze Nederlandse tradities hier in Canada voort zet, heb ik een Abraham voor hem gemaakt en een groot spandoek. Mede dankzij mijn creatieve sestra heb ik dit voor elkaar weten te boxen. Linda was het brein hierachter en ik heb alles uitgevoerd. Wat een goed team zijn we toch, ondanks dat we zover bij elkaar vandaan zijn. Echte sestra’s voor het leven. Love you sestra! Toen Shawn ’s middags uit het werk kwam, stond deze verrassing hem op te wachten. Hij vond het geweldig! En daar heb ik het voor gedaan :D
Op woensdagavond 15 maart ben ik samen met Hinke (uit Nederland) naar het concert van Passenger geweest. Hij trad op in Rebel, dit is een super mooie club in Toronto. Om eerlijk te zijn, kende ik hem en de liedjes niet echt, maar ik heb een top avond gehad. Het was super gezellig samen met Hinke en het was heerlijk om lekker Nederlands te kunnen kletsen. En als toppunt kende ik nog meer liedjes dan ik zelf had gedacht! Helaas is Hinke nu weer verder aan het reizen hier in Canada, maar ik hoop zeker dat wanneer ik weer terug ben in Nederland dat we elkaar nog weer eens zien. De volgende ochtend was wel erg zwaar haha. Want ja op een doordeweekse avond naar een concert gaan en de volgende ochtend gewoon weer werken is natuurlijk niet ideaal. Maar ja, YOLO!! You Only Live Once en gaan met die banaan! En vrijdagavond ging ik nog even verder door met feesten, want ik ging samen met m’n vrienden Evelina, Alisa en Tim St. Patrick’s Day vieren in een discotheek in Toronto. En wat een toeval, in de rij voor ons stonden drie Nederlandse meisjes! En drie vrienden van Evelina en Alisa kwamen ons ook vergezellen, dus we hebben de hele avond/nacht met een redelijke groep samen feest gevierd. Het was een gezellige avond en zeker een avond om niet snel te vergeten, want er liepen daar gewoon kinderen rond! We spraken een meisje en zij was nog maar 15 jaar. Ze vertelde ons dat dit een feest was voor alle leeftijden haha. Ik voelde mij echt oud daar haha. Maar dat heeft de pret niet mogen drukken. We hebben samen een leuke avond gehad, heerlijk gedanst en veel plezier gehad! En daar gaat het om.
Het weekend erop, zaterdag 25 maart, had Cassie haar allereerst dans competitie. Deze werd gehouden hier in Milton. En wat deed ze het goed zeg! Ik straalde van trots! Haar hele groep deed het ontzettend goed en ze hebben ook mooie prijzen in de wacht gesleept. Cassie straalde helemaal en je kunt zien dat dit echt iets is wat ze ontzettend graag doet! Zo mooi om te zien.
Na een moeilijke week had ik dit weekend echt even nodig om mijn gedachten even ergens anders op te zetten, alles te kunnen vergeten en een weekend door te brengen met m’n vriendinnetjes. En wat een top weekend heb ik gehad zeg! Sodeju! Afgelopen vrijdag begon het. Toen ben ik samen met Evelina naar “Thunder From Down Under” in Mississauga geweest. Nu zullen vele van jullie denken, wat is dat in hemelsnaam?!?! Nou mensen, dit zijn Australische mannen die een mooie show voor dames weg geven ;P. Wat een avond zeg. Wat hebben wij een plezier gehad. Wij zaten op de derde rij, een uitstekend uitzicht dus :) Ik had zere kaken van het lachen en zere handen van het klappen. Dit kan alleen maar betekenen dat ik het erg naar mijn zin heb gehad. En daarna zijn we naar een kroeg in Port Credit gegaan om daar een klein afscheidsfeestje te hebben van Finja. Haar zes maanden hier in Canada zaten er helaas alweer op en zij is nu weer thuis in Duitsland. We hebben een gezellige avond gehad. Zaterdags ben ik wezen shoppen met Evelina en Alisa en afgelopen zondag zijn we (Evelina, Alisa en ik) samen met Mario, Alejandro en Irvin (allemaal uit Mexico) naar een basketbal wedstrijd geweest. Toronto Raptors speelden tegen Philadelphia 76ers in het Air Canada Centre in Toronto. En de Toronto Raptors hebben deze wedstrijd gewonnen!! Ik wist eigenlijk niet zo veel van basketbal, maar Mario was zo lief om mij alles uit te leggen. En eigenlijk is het helemaal niet zo heel moeilijk. Het was echt een super leuke ervaring. Ik had niet gedacht dat ik basketbal zo leuk zou vinden.
En om mijn reisblog positief af te sluiten, heb ik nog goed nieuws. Aankomende zondag zal ik mijn allereerst Canadese zwemwedstrijd gaan zwemmen. Er stond al eerder een wedstrijd op mijn planning, maar door m’n sleutelbeen blessure heb ik deze aan mij voorbij moeten laten. Maar zondagmorgen om 08.30 uur gaat het dan beginnen (07.30 uur inzwemmen). Ik heb er super veel zin in, maar vind het ook wel een beetje spannend. Ik zal 100 rug, 100 wissel, 50 vlinder en 50 vrij gaan zwemmen en heel misschien ook nog estafettes. Maar dit ligt aan het aantal deelnames van ons team. Ik ga er natuurlijk niet van uit dat ik mijn Nederlandse PR’s ga verbeteren, maar ik ga natuurlijk wel m’n uiterste best doen en al die Canadezen even een Nederlands poepie laten ruiken.
Oh en het weer is hier iets heel aparts. Zo'n 3 weken geleden was het de ene dag 12 graden en de volgende ochtend was het -12 graden. En vorige week heeft het hier zelfs nog gesneeuwd! En dat terwijl het 2 dagen ervoor gewoon 16 graden was! Afgelopen zaterdag en zondag was het zo'n 15 graden en vandaag regent het al de hele dag. Deze uitersten hebben wij in Nederland niet, maar hier in Canada is het heel gewoon. Een typische lente zei Sonia laatst.
Canada: het land vol verrassingen!
Veel liefs,
Marieke
Om maar met het slechte nieuws te beginnen, deze maand was een maand met vele ups maar ook zeker enkele downs. De afgelopen twee weken waren de slechtste twee weken die ik hier heb gehad en afgelopen week had ik echt mijn dieptepunt. Het liefst had ik mijn koffers gepakt en was ik per direct naar huis gegaan. Ik wil niet teveel op de details ingaan, maar hier in huis is de situatie veranderd (vanwege privacy redenen vertel ik hier liever niks over) en thuis in Nederland is er van alles gebeurd. Ik kon er niet zijn voor mijn moeder en zus (zij hadden het erg moeilijk) en ik kon hier in huis mijn eigen gang niet meer gaan, waardoor het mij allemaal teveel werd. Ik kon de hele dag wel janken en had het liefst het vliegtuig terug naar Nederland gepakt. Alles werd mij gewoon een beetje teveel. Het gemis van m’n familie en vriendinnetjes thuis, er achter komen wie je echte vrienden zijn, overlijden van mama’s lieve nicht Jeanette, mama die het heel moeilijk heeft (vele lieven mensen overleden in zeer korte tijd), m’n zus en neefjes die mij missen, ik die mijn eigen gang hier in huis niet meer kon gaan. Alles bij elkaar werd mij gewoon te veel. Mijn dieptepunt hier... Maar gelukkig heb ik mijzelf weer een beetje kunnen herpakken dankzij de lieve woorden van m’n mamsie, sestra, zwager en m’n lieve vriendinnetjes in Nederland en hier in Canada. Jullie beseffen het misschien niet, maar een lief kaartje (wat jullie geregeld sturen) en een WhatsApp berichtje doen mij zoveel goed! Het zijn misschien maar kleine dingetjes, maar dit is voor mij wel een teken dat sommige mensen nog wel aan mij denken. Ondanks dat ik zover weg ben.
Maar om niet te lang in deze negatieve vibe te blijven hangen, zal ik jullie gaan vertellen wat voor leuke dingen ik de afgelopen maand allemaal weer mee heb mogen maken.
Op zaterdag 11 maart en zondag 12 maart ben ik samen met drie Duitse vriendinnen (Vera, Charlotte en Denise) naar het Algonquin Park geweest. Dit is een enorm groot Provinciaal Park hier in Ontario. We hadden misschien niet helemaal het goede weekend uitgekozen, want het was gemiddeld zo’n -26 graden (en dan is dat nog niet eens de gevoelstemperatuur). M’n haren, wimpers en sjaal waren zondagochtend tijdens een wandeling gewoon bevroren. Nog nooit heb ik het zo koud gehad in m’n leven. 5 seconden m’n handschoenen uit gehad om een foto te maken en m’n handen deden zo enorm veel pijn. Niet te beschrijven. Het duurde ook een hele poos voordat ze niet meer zeer deden en ik ze weer gewoon kon bewegen. Sonia en Shawn verklaarden ons ook voor gek dat wij met dit weer daarheen gingen. Normaal gesproken gaan Canadezen niet in de winter naar Algonquin Park. Simpelweg omdat het gewoon te koud is. Maar ja, wij zijn geen Canadezen, maar gekke Europeanen :P Ondanks dat het zo vreselijk koud was, hebben we een super weekend gehad. Het is zo ontzettend mooi daar! We hebben gewoon kunnen lopen op een bevroren meer! Enorm bijzonder. Iets wat niet iedereen kan zeggen dat hij/zij in zijn of haar leven heeft gedaan. Ook hebben we op de snelweg gelopen. Omdat het erg rustig was op de weg (tjah, niet iedereen is zo gek als ons en gaat met dit weer erop uit), konden wij mooi even poseren midden op de snelweg. Iets wat ik ook weer kan afstrepen m’n bucket list :P
Het weekend erop ben ik met het gezin naar een Maple Syrup Festival in Mountsberg geweest. Maple syrup is een traditionele Canadese stroop. Het wordt gekweekt hier in Ontario en dit was voor mij natuurlijk heel bijzonder om dit met eigen ogen te zien hoe dit gemaakt wordt. Er wordt een soort van spijkerachtig iets in de boom geslagen waar het sap vanuit de boom dan uit kan druppelen en in een emmer terecht komt. Het hele bos zat vol met deze witte emmers met een blauwe deksel. En om 1 liter stroop te maken, heb je 400 liter (!!) van dat sap nodig. Dus een heel karwei. Deze dag was een hele ervaring voor mij en heb weer iets typisch Canadees geleerd en geproefd uiteraard!
Hier thuis hadden we in maart twee verjaardagen. Cole die 11 werd en Shawn die Abraham zag. En omdat ik natuurlijk onze Nederlandse tradities hier in Canada voort zet, heb ik een Abraham voor hem gemaakt en een groot spandoek. Mede dankzij mijn creatieve sestra heb ik dit voor elkaar weten te boxen. Linda was het brein hierachter en ik heb alles uitgevoerd. Wat een goed team zijn we toch, ondanks dat we zover bij elkaar vandaan zijn. Echte sestra’s voor het leven. Love you sestra! Toen Shawn ’s middags uit het werk kwam, stond deze verrassing hem op te wachten. Hij vond het geweldig! En daar heb ik het voor gedaan :D
Op woensdagavond 15 maart ben ik samen met Hinke (uit Nederland) naar het concert van Passenger geweest. Hij trad op in Rebel, dit is een super mooie club in Toronto. Om eerlijk te zijn, kende ik hem en de liedjes niet echt, maar ik heb een top avond gehad. Het was super gezellig samen met Hinke en het was heerlijk om lekker Nederlands te kunnen kletsen. En als toppunt kende ik nog meer liedjes dan ik zelf had gedacht! Helaas is Hinke nu weer verder aan het reizen hier in Canada, maar ik hoop zeker dat wanneer ik weer terug ben in Nederland dat we elkaar nog weer eens zien. De volgende ochtend was wel erg zwaar haha. Want ja op een doordeweekse avond naar een concert gaan en de volgende ochtend gewoon weer werken is natuurlijk niet ideaal. Maar ja, YOLO!! You Only Live Once en gaan met die banaan! En vrijdagavond ging ik nog even verder door met feesten, want ik ging samen met m’n vrienden Evelina, Alisa en Tim St. Patrick’s Day vieren in een discotheek in Toronto. En wat een toeval, in de rij voor ons stonden drie Nederlandse meisjes! En drie vrienden van Evelina en Alisa kwamen ons ook vergezellen, dus we hebben de hele avond/nacht met een redelijke groep samen feest gevierd. Het was een gezellige avond en zeker een avond om niet snel te vergeten, want er liepen daar gewoon kinderen rond! We spraken een meisje en zij was nog maar 15 jaar. Ze vertelde ons dat dit een feest was voor alle leeftijden haha. Ik voelde mij echt oud daar haha. Maar dat heeft de pret niet mogen drukken. We hebben samen een leuke avond gehad, heerlijk gedanst en veel plezier gehad! En daar gaat het om.
Het weekend erop, zaterdag 25 maart, had Cassie haar allereerst dans competitie. Deze werd gehouden hier in Milton. En wat deed ze het goed zeg! Ik straalde van trots! Haar hele groep deed het ontzettend goed en ze hebben ook mooie prijzen in de wacht gesleept. Cassie straalde helemaal en je kunt zien dat dit echt iets is wat ze ontzettend graag doet! Zo mooi om te zien.
Na een moeilijke week had ik dit weekend echt even nodig om mijn gedachten even ergens anders op te zetten, alles te kunnen vergeten en een weekend door te brengen met m’n vriendinnetjes. En wat een top weekend heb ik gehad zeg! Sodeju! Afgelopen vrijdag begon het. Toen ben ik samen met Evelina naar “Thunder From Down Under” in Mississauga geweest. Nu zullen vele van jullie denken, wat is dat in hemelsnaam?!?! Nou mensen, dit zijn Australische mannen die een mooie show voor dames weg geven ;P. Wat een avond zeg. Wat hebben wij een plezier gehad. Wij zaten op de derde rij, een uitstekend uitzicht dus :) Ik had zere kaken van het lachen en zere handen van het klappen. Dit kan alleen maar betekenen dat ik het erg naar mijn zin heb gehad. En daarna zijn we naar een kroeg in Port Credit gegaan om daar een klein afscheidsfeestje te hebben van Finja. Haar zes maanden hier in Canada zaten er helaas alweer op en zij is nu weer thuis in Duitsland. We hebben een gezellige avond gehad. Zaterdags ben ik wezen shoppen met Evelina en Alisa en afgelopen zondag zijn we (Evelina, Alisa en ik) samen met Mario, Alejandro en Irvin (allemaal uit Mexico) naar een basketbal wedstrijd geweest. Toronto Raptors speelden tegen Philadelphia 76ers in het Air Canada Centre in Toronto. En de Toronto Raptors hebben deze wedstrijd gewonnen!! Ik wist eigenlijk niet zo veel van basketbal, maar Mario was zo lief om mij alles uit te leggen. En eigenlijk is het helemaal niet zo heel moeilijk. Het was echt een super leuke ervaring. Ik had niet gedacht dat ik basketbal zo leuk zou vinden.
En om mijn reisblog positief af te sluiten, heb ik nog goed nieuws. Aankomende zondag zal ik mijn allereerst Canadese zwemwedstrijd gaan zwemmen. Er stond al eerder een wedstrijd op mijn planning, maar door m’n sleutelbeen blessure heb ik deze aan mij voorbij moeten laten. Maar zondagmorgen om 08.30 uur gaat het dan beginnen (07.30 uur inzwemmen). Ik heb er super veel zin in, maar vind het ook wel een beetje spannend. Ik zal 100 rug, 100 wissel, 50 vlinder en 50 vrij gaan zwemmen en heel misschien ook nog estafettes. Maar dit ligt aan het aantal deelnames van ons team. Ik ga er natuurlijk niet van uit dat ik mijn Nederlandse PR’s ga verbeteren, maar ik ga natuurlijk wel m’n uiterste best doen en al die Canadezen even een Nederlands poepie laten ruiken.
Oh en het weer is hier iets heel aparts. Zo'n 3 weken geleden was het de ene dag 12 graden en de volgende ochtend was het -12 graden. En vorige week heeft het hier zelfs nog gesneeuwd! En dat terwijl het 2 dagen ervoor gewoon 16 graden was! Afgelopen zaterdag en zondag was het zo'n 15 graden en vandaag regent het al de hele dag. Deze uitersten hebben wij in Nederland niet, maar hier in Canada is het heel gewoon. Een typische lente zei Sonia laatst.
Canada: het land vol verrassingen!
Veel liefs,
Marieke
-
05 April 2017 - 10:33
Mamsie :
Lieve Marieke. Wat weer lekker genieten van je fantastische verhaal. Geweldig!!! Ondanks de ups en downs geniet je nog steeds, gelukkig maar. Maar je weet wat wij altijd zeggen hè. Het is nog nooit zo donker geweest of het wordt weer licht.
Ik hoor hier in Nederland allemaal leuke reacties van de mensen die jouw verhaal lezen. Alleen jammer dat er niet veel mensen reageren op je mooie verhalen op je blog. Dat vind je zelf ook wel een beetje jammer hè?
We kunnen nu de maanden aftellen.
Ga vooral nog maar lekker genieten van je tijd daar. Je hebt nog leuke dingen te gaan, je vriendinnetje Nathalie komt met een paar weken naar je toe. En natuurlijk in augustus je sestra met haar mannen. Dus mooie vooruitzichten.
Ik wens je zondag heel veel succes met de wedstrijd. Laat ze daar in Canada maar eens zien dat de Hollandse Marieke Weering ook goed kan zwemmen, laat ze maar een poepie ruiken ha ha! !
Lieve schat ga nog lekker genieten daar, want voor je het weet zit je hier weer in Nederland.
Een hele dikke kus en een dikke knuffel van je mamsie en Aimee. -
05 April 2017 - 21:48
Ilse:
Wat heb je het weer mooi beschreven, Marieke.
Ook goed dat je zo eerlijk bent om over de mindere momenten te schrijven en fijn om te lezen dat je veel steun hebt gehad aan je familie en vrienden.
Blijf lekker genieten van dit bijzondere avontuur, dan genieten wij op afstand met je mee!
Lieve groetjes, Ilse -
05 April 2017 - 21:48
Ilse:
Wat heb je het weer mooi beschreven, Marieke.
Ook goed dat je zo eerlijk bent om over de mindere momenten te schrijven en fijn om te lezen dat je veel steun hebt gehad aan je familie en vrienden.
Blijf lekker genieten van dit bijzondere avontuur, dan genieten wij op afstand met je mee!
Lieve groetjes, Ilse -
05 April 2017 - 21:48
Ilse:
Wat heb je het weer mooi beschreven, Marieke.
Ook goed dat je zo eerlijk bent om over de mindere momenten te schrijven en fijn om te lezen dat je veel steun hebt gehad aan je familie en vrienden.
Blijf lekker genieten van dit bijzondere avontuur, dan genieten wij op afstand met je mee!
Lieve groetjes, Ilse -
05 April 2017 - 21:48
Ilse:
Wat heb je het weer mooi beschreven, Marieke.
Ook goed dat je zo eerlijk bent om over de mindere momenten te schrijven en fijn om te lezen dat je veel steun hebt gehad aan je familie en vrienden.
Blijf lekker genieten van dit bijzondere avontuur, dan genieten wij op afstand met je mee!
Lieve groetjes, Ilse -
05 April 2017 - 21:48
Ilse:
Wat heb je het weer mooi beschreven, Marieke.
Ook goed dat je zo eerlijk bent om over de mindere momenten te schrijven en fijn om te lezen dat je veel steun hebt gehad aan je familie en vrienden.
Blijf lekker genieten van dit bijzondere avontuur, dan genieten wij op afstand met je mee!
Lieve groetjes, Ilse -
05 April 2017 - 21:48
Ilse:
Wat heb je het weer mooi beschreven, Marieke.
Ook goed dat je zo eerlijk bent om over de mindere momenten te schrijven en fijn om te lezen dat je veel steun hebt gehad aan je familie en vrienden.
Blijf lekker genieten van dit bijzondere avontuur, dan genieten wij op afstand met je mee!
Lieve groetjes, Ilse -
05 April 2017 - 21:51
Ilse:
Oeps, dit was wel heel enthousiast, zoveel reacties!
Hij reageerde niet toen ik op 'reactie plaatsen' drukte. Dacht ik...
Blijkbaar toch wel. Foutje! -
17 April 2017 - 18:20
Jose:
Lieve Marieke,
Eindelijk even een rustig momentje om je prachtige reisverslag te lezen. Wat weer ontzettend mooi geschreven en wat maak je veel mee. Gelukkig vang je met jouw positieve instelling ook de moeilijke momenten heel gied op en dat zal jouw familie nog trotser op jou maken dan ze al zijn. Geniet er nog enorm van meid, voor je het weet is het jaar om maar ben je een fantastische ervaring rijker. Ik geniet nog even van je foto's en filmpjes en kijk al weer uit naar je volgende verslag! Tot dan lieve Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
